Ти, на брегот на езерото

Ти

на брегот на езерото

она од соништата

ти текнува?

Бранови

синило

и сивило

облаците се собираат

ветрот ти влегува под облеката

му се радуваш

ти ја скокотка кожата.

Викаш

пееш

срцето ти потскокнува

се смееш...

Ти текнува на нешто

почнуваш да плачеш

трчаш накај мене

правиш гримаси

сакаш да експлодираш

па ќе се смириш

само за миг

нешто да смислиш

да направиш гримаса

да се посмееш

да поплачеш?

Па пак да трчаш

кон ветрот

со ветрот

кон мене

низ мене...

Ти

на брегот на езерото

твориш

имагинарни светови

илјадници љубови

сакаш да направиш

бесконечни промени

да обоиш сè

со поинакви бои

милион бои

и звуци

и мириси...

Сакаш да пронајдеш

скриени богатства

да нуркаш во водата

до дното

да чекориш

по површината

да одлеташ

до облаците

до синилото

и сивилото...

Никој не може

крајот да ти го фати,

знаеш ли?

Ти

на брегот на езерото

она од соништата

ти текнува?

Ветрот ти ја мести фризурата

те сака

се вљуби во тебе

знаеш ли?

Затоа што си како него

силна

и подвижна

и менлива

и возбудена...

Кој може да ти го фати крајот,

се прашувам?

И си мислам:

нема потреба...

Фото: Билјана Црвенковска