Се изнаигра!?

Понеделник вечер, накај 21 часот. Љубениот медитира пред телевизорот, додека се врти по стоти пат една епизода на „Bones“ на нашиот омилен канал за brain-washing - Fox Crime. Децата (неговите, а богами сега и мои деца) веќе спијат, откако ги нахранивме со огромна доза на храна и љубов (а и понекоја прекорна реченица поврзана со училиште, со по некоја тројка или недопишана домашна работа). Таман све си е по мерка, и можам конечно да се опуштам, да заборавам на целиот bullshit од претходните 12 часа, и да си го гушнам моето најдобро пријателче - компјутерот!

Социјални мрежи, портали, сајтови, текстови и што ти не, а најважно од сè - мојата единствена гоолема зависност - игриците. Тие ме спасуваат од лоши мисли, ми го чуваат здравиот разум и општото ментално здравје, ме релаксираат и дури и ме прават среќна. Ужас, ама мене тоа ми треба и точка! Арно ама, мојот најмил, како јас го грабам лаптопот в раце, така почнува да се мршти... и мршти! И се туфка, и промрчува по нешто неразбирливо, и така тоа трае прилично долго време.


Кога конечно ќе почувствувам грижа на совест поради ужасниот криминал кој го вршам и ќе го затворам компјутерот, насмеано вртејќи се кон човекот на мојот живот, тој како едвај да чекал, па пука како од пушка: „Се изнаигра?“. Или, применува тактика: чека да му прозборам, за да може да ми каже „да не му досадувам, затоа што гледа серија“ (сега веќе оди реприза на „Psych“, и тоа ја гледаме по шести пат!)


И така, вечер за вечер, јас и драгиот ми си ја играме истата игра...јас тонам во компјутерот, тој си мрчи, потоа си се смируваме (демек сме биле скарани), и така натака... Убава игра, релаксирачка, љубовна :). Врти-сучи, да биде homo ludens, битие кое си игра, е суштината на човекот, а начинот и типот на игра си го избираме самите :). 




*Напишано пред некои две недели и заборавено во необјавени постови :)